Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την εμπιστοσύνη σας μια ακόμα χρονιά και σας εύχομαι να είναι το ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς αφετηρία μίας δημιουργικής εποχής.
Λόγω εορτών το γραφείο μας θα παραμείνει κλειστό από Δευτέρα 24/12/18 έως Πέμπτη 3/1/19 .
Για νεότερα άρθρα ή έρευνες μπορείτε να επισκέπτεστε :
www.antonioskalentzis.eu | www.psychologized.gr
Όσοι έχετε κινητά/tablet Android μπορείτε να κατεβάσετε και την εφαρμογή μας
Keep Smiling 😀
Μια πληθυσμιακά μεγάλη έρευνα (28.000 ετεροφυλόφιλα άτομα)που δημοσιεύθηκε το 2016, αποκαλύπτει τι ψάχνουν οι άνδρες και οι γυναίκες σε έναν σύντροφο για μακροπρόθεσμη σχέση.
Εδώ είναι μερικές από τις διαπιστώσεις:
Οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ των φύλων παρατηρήθηκαν στην περιοχή του χρήματος και σταδιοδρομίας.
Από θέμα ποσοστών , οι γυναίκες έδωσαν αρκετά μεγάλη σημασία και έμφαση για την επιτυχή σταδιοδρομία ενός εν δυνάμει συντρόφου .
Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι οι άνδρες ενδιαφέρονται περισσότερο για την ελκυστικότητα σε μια μακροπρόθεσμη ερωτική σύντροφο και οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο για τους πόρους του συντρόφους του.
Με βάση αυτή την έρευνα διαπιστώνεται ότι το φύλο ήταν μακράν ο ισχυρότερος προγνωστικός δείκτης του τι οι άνθρωποι θέλουν σε έναν σύντροφο για μακροπρόθεσμη σχέση, συγκριτικά με την την ηλικία, το εισόδημα, την εκπαίδευση, ή την εστίαση στην εμφάνιση.
Οι πλουσιότεροι άνδρες και οι άνθρωποι που ήταν πιο σίγουροι για την εμφάνισή τους , είχαν πιο απαιτητικές προτιμήσεις για την εξωτερική εμφάνιση της εν δυνάμει συντρόφου, ενώ οι ηλικιωμένοι άνδρες όπως και οι γυναίκες , έδιναν λιγότερη σημασία στην εμφάνιση και στο εισόδημα όταν αναζητούν μια μακροπρόθεσμη σχέση.
Μερικά άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα που βγαίνουν από την έρευνα:
Όπως παρατηρούμε από τα ευρήματα της έρευνας, όσο μεγαλώνει κάποιος σε ηλικία , εστιάζει πιο πολύ στα συναισθήματα που δημιουργούνται σε μια σχέση, παρά στα εξωτερικά χαρακτηριστικά .
Αυτό μπορεί να συμβαίνει ίσως επειδή όσο μεγαλώνει κάποιος σε ηλικία , η εμπειρία βοηθάει να κατανοήσει τις πραγματικές αξίες.
Όμως είναι φυσιολογικό οι νεότεροι σε ηλικία να θέλουν «τον πιο Καλό σύντροφο«, μιας και υπάρχει και το στοιχείο της αναπαραγωγής .
Αλήθεια, αν εστιάζαμε στην αγάπη/έρωτα θα είχαμε ευτυχισμένα ζευγάρια και τα ποσοστά διαζυγίων θα ήταν λιγότερα;
Πηγή : Mating markets and bargaining hands: Mate preferences for attractiveness and resources in two national U.S. studies Melissa R. Falesa, b, 1, David A. Frederickc, 2016
(Τα αποτελέσματα προέρχονται από μια έρευνα 28.000 ετεροφυλόφιλους ηλικίας 18-75, ΗΠΑ)
Μερικές φορές στη ζωή παίρνουμε ακριβώς αυτό που περιμένουμε.
Αυτό φαίνεται πιο έντονα στις κοινωνικές σχέσεις.
Όταν συναντάμε κάποιον καινούριο άνθρωπο στη ζωή μας που δεν είχαμε γνωριστεί στο παρελθόν, αν περιμένουμε να του/της αρέσουμε – για οποιοδήποτε λόγο – τότε παρατηρείται αυτό να συμβαίνει και στην πραγματικότητα.
Αντιθέτως εάν αντιμετωπίζουμε με ανησυχία ή με αρνητική προδιάθεση αυτή τη νέα γνωριμία, τότε τα πράγματα μπορούν γρήγορα να πάνε στραβά.
Οι ψυχολόγοι το έχουν ονομάσει ως «προφητεία αποδοχής» .
Το πρόβλημα είναι ότι για ανασφαλείς ή κοινωνικά νευρικούς ανθρώπους γίνεται η «προφητεία απόρριψης».
Αυτό βιώνεται με το αίσθημα ανησυχίας σχετικά με τη συνάντηση με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και εκφράζεται εξωτερικά ως νευρική συμπεριφορά , κάτι που οδηγεί σε απόρριψη ή αρνητικά αποτελέσματα.
Ένα παλιότερο paper όμως μπορεί να μας βοηθήσει στην πράξη για να μετατρέψουμε την «προφητεία της απόρριψης» σε «προφητεία της αποδοχής.
Αυτοεπιβεβαίωση
Ο Dr Danu Anthony Stinson (2011) σε ένα πλήθος 117 συμμετεχόντων ζήτησε να απαντήσουν στο πόσο συμφωνούν με φράσεις όπως:
Οι μισοί από αυτούς κλήθηκαν στη συνέχεια να κάνουν μια άσκηση αυτοεπιβεβαίωσης.
Οι συμμετέχοντες κοίταξαν μια λίστα με 11 αξίες, όπως είναι ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα, οι φίλοι και η οικογένεια, η προσωπική ελκυστικότητα κλπ.
Τους έβαλαν να τα βάλουν σε μια λίστα με σειρά που τα θεωρούν πιο σημαντικά και έγραψαν μερικές παραγράφους λέγοντας γιατί το κορυφαίο στοιχείο τους ήταν τόσο σημαντικό.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτή η απλή εργασία ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση των ανασφαλών ατόμων .
Στη συνέχεια η συμπεριφορά τους θεωρήθηκε λιγότερο έντονη και ανέφεραν μεγαλύτερη ασφάλεια και άνεση να γνωρίσουν κάποιον άγνωστο.
Και όταν παρακολουθήθηκαν σε τέσσερις και οκτώ εβδομάδες αργότερα, τα οφέλη ήταν ακόμα εμφανή και υπήρξαν παγιωμένα αποτελέσματα.
Φαίνεται ότι ακόμη και μια άσκηση τόσο απλή όσο αυτή είναι αρκετή για να ενισχύσει την κοινωνική εμπιστοσύνη των ανθρώπων που αισθάνονται ανασφαλείς και να τους δοθεί ένα ακόμα εφόδιο ώστε να επιτεύξουν τους στόχους τους.
Keep Smiling 😀
Αντώνιος Καλέντζης
Πηγή: Dr Stinson et al. (2011), Rewriting the Self-Fulfilling Prophecy of Social Rejection Self-Affirmation Improves Relational Security and Social Behavior up to 2 Months Later
Ζούμε σε μια εποχή που το facebook, instagram και άλλα social media αποτελούν πόλο έλξης για τους νέους. Αρκετοί από αυτούς αφιερώνουν αρκετές ώρες στο να δουν την τάση της μόδας ή να βρουν κάποιο άτομο που θα θέλουν να του/της μοιάσουν (role models).
Οι νεαρές γυναίκες , ακόμα και στην ηλικία της εφηβείας, που ασχολούνται ενεργά με τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να έχουν ένα αρνητικό αντίκτυπο . Συγκεκριμένα , όσες ασχολούνται με τις εικόνες των φίλων που πιστεύουν ότι είναι πιο ελκυστικές από τους εαυτούς τους αναφέρουν ότι αισθάνονται χειρότερα για τη δική τους εμφάνιση αργότερα, σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου York.
Δεν είναι μυστικό ότι τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορούν να θολώσουν τις γραμμές για το τι είναι πραγματικό και τι φαντασία, αλλά νέα έρευνα αυτή δείχνει πώς οι νέες γυναίκες αλληλεπιδρούν με τις εικόνες στο διαδίκτυο και ότι μπορεί να επηρεάσει το πώς αισθάνονται για το σώμα τους.
Η έρευνα επικεντρώθηκε σε νεαρές γυναίκες ηλικίας 18 έως 27 ετών που τους άρεσαν ή σχολίαζαν φωτογραφίες ατόμων που θεωρούσαν πιο ελκυστικές από τις ίδιες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτές οι νεαρές ενήλικες γυναίκες αισθάνθηκαν πιο δυσαρεστημένοι από το σώμα τους
Ένιωσαν χειρότερα την εμφάνισή τους αφού είδαν τις σελίδες κοινωνικών μέσων κάποιας που θεωρούσαν ότι ήταν πιο ελκυστικές από αυτές. Ακόμα κι αν αισθανόταν άσχημα για τον εαυτό τους πριν έρθουν στη έρευνα, κατά μέσο όρο, εξακολουθούσαν να αισθάνονται χειρότερα μετά την ολοκλήρωσή της.
Η έρευνα περιελάμβανε 118 προπτυχιακούς φοιτητές . Σε κάθε συμμετέχοντα δόθηκε μια φόρμα συγκατάθεσης και ένα ερωτηματολόγιο, όπου έπρεπε να αναφέρουν με συγκεκριμένη κλίμακα πόσο ικανοποιημένοι ή δυσαρεστημένοι ήταν με την εμφάνιση ή την εικόνα του σώματος τους.
Οι συμμετέχοντες στη συνέχεια τυχαία ανατέθηκαν σε μία από τις δύο πειραματικές συνθήκες. Μία ομάδα συμμετεχόντων κλήθηκε να συνδεθεί στο Facebook και το Instagram για μια περίοδο πέντε ή περισσότερων λεπτών και να βρει μια κοπέλα που ήταν της ίδιας ηλικίας με αυτές και που ένιωσαν ότι ήταν πιο ελκυστική από τον εαυτό τους.
Μετά την εξέταση των φωτογραφιών, κάθε συμμετέχουσα κλήθηκε να αφήσει ένα σχόλιο της επιλογής της. Στην ομάδα ελέγχου, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να κάνουν το ίδιο , μόνο που αυτή τη φορά να σχολιάσουν επίσης εάν κάποιο μέλος της οικογένειας που δεν πίστευε ότι ήταν όμορφη. Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι απόψεις των συμμετεχόντων για τη δική τους εμφάνιση δεν επηρεάστηκαν όταν αλληλεπιδρούν με τα μέλη της οικογένειάς τους.
Στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 20 η εμφάνιση είναι πολύ σημαντική γι αυτές. Μιας και οι γυναίκες ενδιαφέρονται πολύ για το πώς τις θεωρούν οι άλλοι. Είναι επίσης πιθανότερο να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα για να πάρουν τις απαντήσεις αυτές.
Πρέπει πραγματικά να εκπαιδεύσουμε τους νέους σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης θα μπορούσαν να τους κάνουν να αισθάνονται για τον εαυτό τους και πως αυτό θα μπορούσε ακόμη και να συνδεθεί με την αυστηρή δίαιτα, τις διατροφικές διαταραχές ή την υπερβολική άσκηση. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να επηρεαστούν από τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι.
Το να λέμε όμως ότι φταίνε 100% τα κοινωνικά δίκτυα ή τα πρότυπα στην τηλεόραση για τις τάσεις που έχουν οι νέοι είναι νομίζω λίγο ακραίο.
Τα παιδιά και οι έφηβοι καθημερινά βλέπουν διάφορα πρότυπα ανθρώπων , αλλά η οικογένεια οφείλει να τα καθοδηγήσει για το ποια είναι θετικά πρότυπα. Σαφώς και θα το επηρεάσει και θα θέλει να μιμηθεί ! Ο ενήλικας οφείλει ώστε να το καθοδηγήσει και να του μάθει τι είναι τα όρια.
Με το ίδιο σκεπτικό, εάν βάλουμε ένα παιδί να βλέπει τον Messi στην τηλεόραση, θα γίνει άριστος ποδοσφαιριστής. Ή εάν δει μια ταινία Καράτε, θα γίνει άριστο στις πολεμικές τέχνες.
Όμως…. αν κάνουμε έναν συσχετισμό με τους Έλληνες φίλαθλους κάθε αθλήματος… όλοι είναι εμπειρογνώμονες για το κάθε άθλημα. Οι «προπονητές της εξέδρας» που σε κάθε αγώνα ξέρουν τι σωστό έπρεπε να γίνει…. και δεν το έκαναν οι επαγγελματίες προπονητές/αθλητές υψηλού επιπέδου…
Προτού κατηγορήσουμε τους νέους ότι δεν έχουν σωστή κριτική ικανότητα βλέποντας κάτι στα κοινωνικά δίκτυα, θα καλό θα ήταν να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Keep Smiling 
Αντώνιος Καλέντζης
Πηγή : Jacqueline V. Hogue and Jennifer S. Mills ;The effects of active social media engagement with peers on body image in young women” ; 12 Νοεμβρίου 2018
Επειδή η μοναξιά θεωρείται τώρα ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και μάλιστα μια επιδημία , τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές έρευνες για τα αίτιά της . Είναι μια αφορμή να σκεφτούμε τη σύγχρονη έννοια της μοναξιάς και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να την αντιμετωπίσουμε.
Ακόμα κι αν κάποια στιγμή απολαμβάνουμε τις εξορμήσεις μας στη φύση και ένα έρημο μέρος ως τόπος περιπέτειας και ευχαρίστησης, ο φόβος της μοναξιάς υποβόσκει μέσα μας.
Το πρόβλημα είναι ο φόβος αυτός έχει μεταφερθεί στις πόλεις μας.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αρκετούς ανθρώπους να προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά με γνωστούς/συγγενείς/φίλους με τον άχαρο τρόπο της χρήσης των social media, όμως οι μελέτες δείχνουν την άνοδο του αριθμού των ανθρώπων που ζουν μόνοι τους και την καταστροφή των οικογενειακών και κοινοτικών δομών.
Αλλά η προσπάθεια να θεραπευτεί η μοναξιά υπεραπλουστεύει τη σύγχρονη σημασία της.
Παλαιότερα η μοναξιά περιοριζόταν έξω από τις πόλεις και η επίλυση ήταν εύκολη , απλώς κάποιος επέστρεφε σε κάποιο αστικό κέντρο και στην κοινωνία.
Ωστόσο, η μοναξιά έχει κινηθεί προς τα αστικά κέντρα και έχει γίνει πολύ πιο δύσκολο να επιλυθεί ως πρόβλημα. Πλέον κατοικεί στο υποσυνείδητό μας και η υφή της αγγίζει την λέξη «μοναχικότητα». Κάτι που παρατηρούμε ακόμα και στις πιο πολυσύχναστες πόλεις.
Η σύγχρονη προσέγγιση της λέξης «μοναξιά» δεν είναι απλώς να απομακρυνθεί κάποιος από τους άλλους ανθρώπους. Αντ ‘αυτού, είναι μια συναισθηματική κατάσταση της αίσθησης ότι κάποιος δεν μπορεί να έρθει πιο κοντά με άλλους ανθρώπους , χωρίς απαραίτητα να είναι έτσι.
Αλήθεια, πόσες φορές ακόμα και από άτομα που δείχνουν αρκετά κοινωνικά παρατηρούμε να εκφράζουν την άποψη ότι αισθάνονται μοναξιά.
Αντίθετα, το μυστικό της αντιμετώπισης της σύγχρονης μοναξιάς δεν έγκειται στην προσπάθεια να την εξαφανίσουμε, αλλά στην εξεύρεση τρόπων ώστε να την επαναπροσεγγίσουμε και να αντιληφθούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να εκφέρουμε την άποψή μας, ακόμα και αν κάποιος μας απαγορεύσει με την χρήση ταμπέλας .
Θεωρώ ότι πρέπει να δοθεί προσοχή στις δομές που οδήγησαν τους ανθρώπους να απομονωθούν.Ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους, τα άτομα με αναπηρία και άλλες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι ο κάθε ένας από εμάς ανήκει σε μια εν δυνάμει «ευάλωτη κοινωνική ομάδα» , μιας και δεν μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε το μέλλον.
Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία που αρκετοί νιώθουν μειονεκτικά επειδή είναι ευαίσθητοι ή συναισθηματικοί.Το να δείχνει ένας άνθρωπος τα συναισθήματά του όμως είναι δείγμα δύναμης και μια ευκαιρία να χτυπήσουμε αυτή την «επιδημία της μοναξιάς» προτού γίνει μια «επιδημία απομόνωσης»
Αντώνιος Καλέντζης
Keep Smiling 😀
Όλοι έχουν όνειρα… όλοι έχουν μελλοντικά σχέδια και πράγματα που θέλουν να επιτύχουν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων όμως όταν αποτύχει σε κάτι, ξεχνάει το όνειρό και συμβιβάζεται με κάτι που δεν θέλει πραγματικά . Έτσι… εκεί έξω , υπάρχουν πάνω απο 6.000.000.000 άνθρωποι που απλά δέχθηκαν την αποτυχία τους.
Επειδή πολύ απλά, αν δεν δοκιμάσεις να κάνεις κάτι που πραγματικά θες, απέτυχες να δοκιμάσεις!
Υπάρχει η άποψη ότι το αντίθετο της Επιτυχίας είναι η Αποτυχία. Στην γραμματική είναι σωστή αυτή η άποψη, στην ζωή τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά! Read more
Για να μάθει ένα ζώο τον κόσμο πρέπει να κάνει κάτι περισσότερο από απλά να δώσει προσοχή στο περιβάλλον του. Πρέπει επίσης να μάθει ποια αξιοθέατα, ήχοι και αισθήσεις στο περιβάλλον του είναι τα πιο σημαντικά και να παρακολουθεί πώς η σημασία αυτών των στοιχείων αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι και τα υπόλοιπα ζώα παρακολουθούν αυτές τις λεπτομέρειες παρέμενε ένα μυστήριο.
Τώρα, οι βιολόγοι του Πανεπιστημίου Στάνφορντ θεωρούν ότι έχουν καταλάβει πώς τα ζώα ταξινομούν τις λεπτομέρειες.
Ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται παρακοιλιακός θάλαμος, ή PVT, εξασφαλίζει ότι ο εγκέφαλος αναγνωρίζει και παρακολουθεί τις πιο σημαντικές λεπτομέρειες μιας κατάστασης. Αν και η έρευνα, περιορίζεται σε ποντίκια έως σήμερα, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν κάποια μέρα να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μαθαίνουν ή ακόμα και βοηθούν στην αντιμετώπιση της τοξικομανίας.
Τα αποτελέσματα είναι μια έκπληξη εν μέρει ,επειδή λίγοι είχαν υποψιαστεί ότι ο θάλαμος θα μπορούσε να κάνει κάτι τόσο περίπλοκο. Με την έρευνα αυτή οι επιστήμονες έδειξαν ότι τα θαλαμικά κύτταρα διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην παρακολούθηση της συμπεριφορικής σημασίας των ερεθισμάτων, κάτι που κανείς δεν είχε κάνει πριν.
Εάν έχετε πονοκέφαλο και παίρνετε ένα φάρμακο, αναμένετε ότι το φάρμακο θα κάνει τον πονοκέφαλο σας να ξεπεραστεί. Αν έχετε δίκιο, θα πάρετε αυτό το φάρμακο την επόμενη φορά που θα έχετε έναν πονοκέφαλο. Εάν κάνετε λάθος, θα δοκιμάσετε κάτι άλλο. Οι ψυχολόγοι και οι νευροεπιστήμονες έχουν μελετήσει αυτή την πτυχή της εκμάθησης εκτενώς και μάλιστα εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη του εγκεφάλου που επεξεργάζονται ανατροφοδότηση και οδηγούν τη μάθηση.
Ωστόσο, αυτή η εικόνα της μάθησης είναι ελλιπής. Ακόμα και σε σχετικά απλά εργαστηριακά πειράματα, πόσο μάλλον η ζωή στον πραγματικό κόσμο, οι άνθρωποι και τα άλλα ζώα πρέπει να καταλάβουν τι να μάθουν – ουσιαστικά, ποια είναι η ανατροφοδότηση και τι είναι ο «θόρυβος»(δεδομένα που δεν αξίζει να αναλυθούν). Παρά την ανάγκη αυτή, είναι ένα ζήτημα που οι ψυχολόγοι και οι νευροεπιστήμονες δεν έχουν δώσει τόσο μεγάλη προσοχή.
Για να αρχίσουν να το διορθώνουν, οι ερευνητές δίδαξαν σε ένα ποντίκι να συνδυάζουν συγκεκριμένες οσμές με καλές και κακές εκβάσεις. Μια οσμή σήμαινε ότι μια γουλιά νερό ερχόταν, ενώ μια άλλη σήμαενε ότι το ποντίκι ήταν έτοιμο να πάρει μια ριπή αέρα στο πρόσωπο.
Αργότερα, οι ερευνητές αντικατέστησαν τον αέρα με μια ήπια ηλεκτροπληξία – κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε λίγο περισσότερη προσοχή. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι νευρώνες στο PVT παρακολούθησαν την αλλαγή. Κατά τη διάρκεια της φάσης αέρα-νερό, τα δύο τρίτα των PVT νευρώνων αποκρίθηκαν και στις δύο οσμές. Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης η PVT ανταποκρίθηκε σε καλά και κακά αποτελέσματα, αλλά υπήρξε μεγαλύτερη ανταπόκριση στο καλό.
Κατά τη διάρκεια της φάσης ηλεκτρικού σοκ, ωστόσο, η ισορροπία μετατοπίστηκε. Σχεδόν όλοι οι νευρώνες PVT ανταποκρίθηκαν στο σοκ, ενώ περίπου τα τρία τέταρτα απάντησαν τόσο σε καλές όσο και σε κακές εκβάσεις.
Μια παρόμοια μετατόπιση συνέβη όταν τα ποντίκια είχαν χορτάσει με νερό. Τώρα που το νερό είχε μικρότερο ενδιαφέρον για τα ποντίκια, το PVT ήταν λιγότερο ευαίσθητο στο νερό και πιο ευαίσθητο στον αέρα που εκτοξευόταν πράγμα που σήμαινε ότι ανταποκρινόταν περισσότερο στα κακά αποτελέσματα και λιγότερο στα καλά. Συνολικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το PVT ακολουθεί το πιο σημαντικό εκείνο το χρονικό διάστημα – το καλό αποτέλεσμα όταν αυτό αντισταθμίζει τα κακά και το αντίστροφο.
Αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέους τρόπους για να ρυθμίσουν τη μάθηση – σε ποντίκια, επί του παρόντος – με την τόνωση ή την καταστολή της δραστηριότητας PVT, όπως αρμόζει.
Επίσης μακροπρόθεσμα θα μπορούσαν να προσεγγίζονται νέοι πιθανοί τρόποι για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της τοξικομανίας, βοηθώντας τους τοξικομανείς να παρέμβουν στη σχέση μεταξύ της λήψης ενός φαρμάκου και του υποκατάστατου, που θα βοηθούσε στην πιο γρήγορη αποτοξίνωση τους.
Πηγή : “Dynamic salience processing in paraventricular thalamus gates associative learning” by Yingjie Zhu, Gregory Nachtrab, Piper C. Keyes, William E. Allen, Liqun Luo, and Xiaoke Chen in Science. Published October 26 2018.
Επιμέλεια άρθρου:
Αντώνιος Καλέντζης Ψυχολόγος BPS, MISCP
Μέλος Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων
Νευροψυχολόγων , Coaching Ψυχολόγων
Μέλος Διεθνούς Συλλόγου Coaching Ψυχολόγων
Εκπαιδευτής Ψυχολογίας
psychologized@gmail.com | www.antonioskalentzis.eu
Σήμερα στην περιοδική έκδοση EDU της Εφημερίδα Γνώμη Πατρών , φιλοξενείται το άρθρο μου με τίτλο «αθλητισμός χωρίς ανταγωνισμό».
«Είναι γεγονός πως ο συναγωνισμός/ανταγωνισμός λειτουργεί ως την
κινητήρια δύναμη πίσω από σημαντικές προόδους και εξελίξεις στον
πολιτισμό μας.
Ο καθένας μας κατά την διάρκεια της ζωής του βιώνει νίκες/ήττες και από
αυτές δημιουργεί εμπειρίες που θα παίξουν κομβικό ρόλο. Για παράδειγμα,
μέσα από τον αθλητισμό ένα παιδί μαθαίνει πως για να πετύχει μια διάκριση
θα πρέπει να μοχθήσει για αρκετό χρονικό διάστημα. Κυρίως μαθαίνει να
διαχειρίζεται την ήττα του ή την νίκη του. Μην ξεχνάμε ότι ο αγωνιστικός
χώρος ενός αθλήματος δεν διαφέρει πολύ από την σύγχρονη απαιτητική
ελληνική πραγματικότητα….»
Προσεγγίζουμε το θέμα με σκοπό την βοήθεια του νέου αθλητή να ενταχθεί ως ενεργό μέλος της σύγχρονης απαιτητικής καθημερινότητάς μας.
Keep Smiling 😄😄😄
Μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να εκφράσουν άμεσα τις ανησυχίες τους και τους προβληματισμούς τους.
Στην ελληνική πραγματικότητα που υπάρχει βομβαρδισμός αρνητικών ερεθισμάτων, καταλαβαίνετε ότι ίσως κάποιοι (ακόμα και εμείς) , αναγκάζονται να συγκρατήσουν τον θυμό τους.
Αυτή την κατηγορία την ονομάζουμε «Παθητικός θυμός».
Πως να αναγνωρίσεις αν κάποιος βιώνει παθητικό θυμό όμως;
Σας έχω συγκεντρώσει μερικούς από τους τρόπους που προσπαθούν να επικοινωνήσουν για την ευερεθιστικότητά τους όσοι το βιώνουν Παθητικό Θυμό:
-Αναβλητικότητα.
-Σκόπιμα να είναι αναποτελεσματικοί.
-Προσπαθούν να κατηγορούν τους άλλους.
-Να κάνουν κάτι πάρα πολύ αργά για να είναι χρήσιμοι.
-Να κάνουν κάτι άσχημα, ώστε να μην είναι χρήσιμοι.
-Να λένε «Ξέχασα», όταν δεν έκαναν κάτι.
-Να αποφασίζουν σκυθρωποί.
Φυσικά όλα αυτά που αναφέραμε θα μπορούσαν εξίσου εύκολα, να μην έχουν μια έκφραση παθητικού θυμού .
Οι άνθρωποι μαθαίνουν να συμπεριφέρονται με παθητικό θυμό, διότι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να δείξουν τον θυμό τους.
Επίσης, είναι συχνά η ευκολότερη λύση να είναι παθητικά θυμωμένοι από την αντιμετώπιση κατά μέτωπο κάποιου θέματος που τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα.
Δυστυχώς, μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να επιλυθούν τα προβλήματα όταν αυτά συνεχώς επισκιάζονται από την παθητική συμπεριφορά.
Αφού προσεγγίσαμε τον θυμό (που μπορεί να οφείλετε από οικογενειακό,σχολικό, επαγγελματικό περιβάλλον) , σας φτιάξαμε μια λίστα με 8 βήματα ώστε να διαχειριστείτε την κατάσταση αυτή εάν την βιώνετε:
-Εντοπισμός όταν έχουμε συμπεριφορά παθητικού θυμού , όσο γίνεται στα πρώτα στάδια (αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, μιας και πολλές φορές αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι νιώθουμε θυμωμένοι)
-Στη συνέχεια, αποφύγετε τη συμμετοχή σας στο παθητικό αυτό παιχνίδι (μην κάνετε τον κόπο προσπαθήσετε να αποκωδικοποιήσετε τη συμπεριφορά σας).
-Μην προσπαθείτε να κάνετε αντίποινα με τη δική σας παθητική επιθετική τακτική, αυτό είναι απίθανο να λειτουργήσει.
-Καλύτερα να είστε άμεσοι και να ζητήσετε με το άλλο πρόσωπο διακριτικά και θετικά, για το πως να βρεθεί λύση (αν είστε σε θέση να μιλήσετε ήρεμα).
-Προσπαθήστε να καταλάβετε εάν το άτομο αυτό μπορεί να έχει προβλήματα συμπεριφοράς και δεν συμπεριφέρεται σε εσάς μεμονωμένα έτσι.
-Διατηρήστε την ψυχραιμία σας ανά πάσα στιγμή. Κρατήστε τα συναισθήματα υπό έλεγχο, ενώ ακούτε το πρόβλημα.
-Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να επεξεργαστεί τα δεδομένα, μιας και πολλές φορές ίσως να έχετε παρεξηγήσει και μεταφράσει με λάθος τρόπο μια συμπεριφορά.
-Βρείτε τον καλύτερο τρόπο να επικοινωνήσετε με το άλλο πρόσωπο άμεσα, όχι χρησιμοποιώντας τις μεθόδους του παθητικού θυμού.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να κλείσω με μια φράση :
«Δύο τα εναντιώτατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.»Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
μετάφραση: δυο πράγματα είναι αντίθετα στη λήψη σωστής απόφασης, η βιασύνη και η οργή
Επιμέλεια άρθρου:
Αντώνιος Καλέντζης Ψυχολόγος BPS, MISCP
Μέλος Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων
Νευροψυχολόγων , Coaching Ψυχολόγων
Μέλος Διεθνούς Συλλόγου Coaching Ψυχολόγων
Εκπαιδευτής Ψυχολογίας
psychologized@gmail.com | www.antonioskalentzis.eu
«Επιτυχία»…. ✔️ Όλοι έχουν δικαίωμα στο να επιθυμούν την επιτυχία. …
Το γραφείο μας λειτουργεί μόνο με ραντεβού στο εξής ωράριο : Δευτέρα …
Του Αντώνιου Καλέντζη | Ψυχολόγος, Συγγραφέας | υπ. Διδάκτωρ University of …
