Η καραντίνα ως μέσο για την προστασία του κοινού από απειλές για την υγεία, όπως η τρέχουσα έκρηξη του Coronavirus, μπορεί να έχει μακροχρόνιες ψυχολογικές επιπτώσεις στους ανθρώπους. Η τοποθέτηση σε καραντίνα αυξάνει τον κίνδυνο για μετατραυματικό στρες και άλλες διαταραχές ψυχικής υγείας. Ωστόσο, παραμένει η ασφαλέστερη επιλογή για όσους εκτίθενται σε λοίμωξη για την πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου.
Ως μέσο για τον έλεγχο της τρέχουσας έκρηξης του COVID-19, πολλές χώρες ζήτησαν από τους ανθρώπους να απομονωθούν στο σπίτι ή σε ειδική μονάδα καραντίνας. Οι Βρετανοί πολιτικοί δήλωσαν ότι οι αποφάσεις απομόνωσης πρέπει να βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία για τον ίδιο τον ιό, αλλά και τις πιθανές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της καραντίνας.
Οι ερευνητές ανέλυσαν 24 μελέτες, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε 10 χώρες και περιλάμβαναν άτομα με σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (SARS), Ebola, γρίπη H1N1, αναπνευστικό σύνδρομο στη Μέση Ανατολή (MERS).
Η μελέτη έδειξε ένα ευρύ φάσμα ψυχολογικών επιπτώσεων από την καραντίνα, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων του μετατραυματικού στρες, της κατάθλιψης, του θυμού ,του φόβου και της κατάχρησης ουσιών. Ορισμένα από αυτά, ιδιαίτερα τα μετατραυματικά συμπτώματα στρες, αποδείχθηκαν μακροχρόνια. Εκείνοι με ιστορικό ψυχιατρικών διαταραχών και εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υπέστησαν μεγαλύτερες ψυχολογικές επιπτώσεις λόγω της καραντίνας, σύμφωνα με την έρευνα.
Άλλοι παράγοντες που επηρέασαν τις ψυχολογικές επιπτώσεις ήταν η έλλειψη βασικών προμηθειών όπως τα τρόφιμα, το νερό και τα ρούχα και η κακή ενημέρωση των αρχών δημόσιας υγείας σχετικά με τους σκοπούς της καραντίνας και των κατευθυντήριων γραμμών των δράσεων που πρέπει να αναληφθούν.
Όσον αφορά την περίοδο μετά την απομόνωση, οι οικονομικές απώλειες λόγω ανικανότητας προς εργασία και το στίγμα γύρω από την ίδια την ασθένεια συνδέονταν επίσης με προβλήματα ψυχικής υγείας.
Ο καθένας είναι ενήμερος για τις πιθανές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες του COVID-19, αλλά αυτό που υπογραμμίζει η έρευνα είναι οι πιθανές ακούσιες συνέπειες των προσπαθειών για τον έλεγχο της εξάπλωσης του ιού. Πρέπει να το γνωρίζουμε και να θεσπίσουμε μέτρα για τη μείωση των επιπτώσεών τους.
Η επικοινωνία και η διαφάνεια είναι βασικές και η εκούσια απομόνωση, η οποία εκτελείται ως αλτρουιστική πράξη για την προστασία των άλλων, συνδέεται πάντοτε με λιγότερο σοβαρές συνέπειες από την επιβαλλόμενη καραντίνα,
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι οι συστάσεις που έγιναν στην αναθεώρηση αφορούν κυρίως μικρές ομάδες ατόμων σε ειδικές εγκαταστάσεις και σε κάποιο βαθμό αυτοαπομόνωσης.
Όσοι επιλέγουμε να ζούμε σε κοινωνικά πλαίσια που συνυπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι οφείλουμε να προφυλάσσουμε τους άλλους από εμάς εάν νοσούμε, με τον σεβασμό που δείχνουμε στον εαυτό μας.
Πηγή έρευνας : Brooks et all; The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence ; The Lancet, Δημοσιεύθηκε 26 Φεβρουαρίου 2020