Πώς η προσκόλληση νηπίου-μητέρας επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά του εφήβου;

Πώς η προσκόλληση νηπίου-μητέρας επηρεάζει τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά του εφήβου;

 Είναι γεγονός πως η  εμπιστοσύνη είναι ένα βασικό συστατικό των υγιών σχέσεων . Σας έχει τύχει ποτέ να απορείτε γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να τους προσεγγίζει κάποιος κακοπροαίρετα; Κάποιοι άλλοι που συνεχώς “πέφτουν” σε κακοτοπιές; 

Σίγουρα, υπάρχει και ο παράγοντας “τύχη” και η έλλειψη εμπειρίας, όμως ας δούμε και μια πρόσφατη νευροψυχολογική προσέγγιση.

 Τα νήπια που είχαν ανασφαλή προσκόλληση με τις μητέρες τους  έχουν περισσότερες πιθανότητες να υπερεκτιμήσουν την αξιοπιστία των ξένων κατά την εφηβεία τους και στην μετέπειτα ενήλικη ζωή τους. 

 

Όταν αλληλεπιδρούμε με αγνώστους, γρήγορα υπολογίζουμε αν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε. Και αυτές οι σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες μπορεί να διαμορφωθούν από την πρώιμη σχέση μας με τους κηδεμόνες/γονείς μας.

 Σε πρόσφατη έρευνα παρατηρήθηκε πως οι πρώιμες σχέσεις προσκόλλησης με τις μητέρες έχουν μια διαχρονική, προγνωστική συσχέτιση με τον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι επεξεργάζονται στοιχεία που σχετίζονται με την αξιοπιστία, τόσο σε επίπεδο συμπεριφοράς όσο και σε επίπεδο εγκεφάλου.

 Κατά την πρώτη συλλογής δεδομένων, 128 νήπια και οι μητέρες τους συμμετείχαν σε εργαστηριακή επίσκεψη, όπου οι ερευνητές παρατήρησαν τις αλληλεπιδράσεις τους και αξιολόγησαν το είδος προσκόλλησης τους.

 Δέκα χρόνια αργότερα, όταν τα παιδιά ήταν στην πρώιμη εφηβεία τους, προσκλήθηκαν πίσω για έναν δεύτερο κύκλο συλλογής δεδομένων. Αυτή τη φορά, οι ερευνητές θέλησαν να παρατηρήσουν πώς οι έφηβοι αξιολογούσαν την αξιοπιστία των αγνώστων.

 Κατά τον δεύτερο κύκλο συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε και σαρωτής μαγνητικής τομογραφίας (MRi) στους εφήβους, ενώ παράλληλα έβλεπαν εικόνες προσώπων.

 Έπειτα κλήθηκαν να βαθμολογήσουν το πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ο κάθε ένας άνθρωπος αυτός σε μια κλίμακα από το 1 έως το 5. Ταυτόχρονα, ο μαγνητικός τομογράφος μέτρησε την εγκεφαλική τους δραστηριότητα. Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας, οι έφηβοι κλήθηκαν να εξετάσουν πόσο πιθανό θα ήταν να πλησιάσουν το άτομο για βοήθεια ή οδηγίες εάν ήταν μόνοι σε μια άγνωστη πόλη.

 Οι φωτογραφίες επιλέχθηκαν από μια καθιερωμένη βάση δεδομένων που περιέχει φωτογραφίες ηθοποιών που ποζάρουν με συναισθηματικά ουδέτερα πρόσωπα. Τα πρόσωπα δείχνουν διαφορετικούς βαθμούς αξιοπιστίας, που καθορίστηκε και επικυρώθηκε από προηγούμενες μελέτες μεταξύ ανεξάρτητων παρατηρητών που βαθμολόγησαν πόσο αξιόπιστο φαίνεται να είναι κάθε πρόσωπο σύμφωνα με τις πρώτες εντυπώσεις και το ένστικτό τους.

 Παιδιά με ασφαλή και ανασφαλή προσκόλληση συμφώνησαν να βαθμολογήσουν με υψηλό βαθμό τα πρόσωπα «υψηλής αξιοπιστίας», αλλά τα παιδιά που ήταν συνδεδεμένα με ανασφάλεια ως νήπια ήταν λιγότερο πιθανό να βαθμολογήσουν με χαμηλό βαθμό τα πρόσωπα «χαμηλής αξιοπιστίας».

 Οι σαρώσεις του εγκεφάλου τους έδειξαν επίσης λιγότερη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη συναισθηματική επεξεργασία κατά την προβολή αναξιόπιστων προσώπων.

 Επειδή τα παιδιά με ανασφαλή προσκόλληση έχουν βιώσει ασυνεπή και αναξιόπιστη φροντίδα από τους κηδεμόνες τους ,  έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη ενεργοποίησης του εγκεφάλου  που υποστηρίζει αυτήν την ανάλυση δεδομένων, υποδηλώνοντας ότι οι ως έφηβοι δεν επεξεργάζονται τις αναξιόπιστες ενδείξεις.

 Σε σύγκριση, οι έφηβοι με ασφαλές ιστορικό προσκόλλησης μπορεί να είναι πιο ανοιχτοί στο να σκέφτονται και να ανταποκρίνονται σε αρνητικά κοινωνικά σημάδια.

 

Συνοψίζοντας, μια ακόμα φορά κατανοούμε την βαρύτητα που έχουν οι κηδεμόνες των παιδιών ώστε να προσφέρουν ποιοτικό χρόνο και να βοηθούν τα παιδιά να μεταβούν με ασφάλεια στα επόμενα εξελικτικά τους στάδια.

 Σήμερα είναι μικρά παιδιά… αύριο ενήλικα ενεργά μέλη της κοινωνίας μας.

Τα εφόδια μπαίνουν σήμερα και δεν πρέπει να βασίζονται απόλυτα στην παροχή  υλικών αγαθών .

 

Πηγή έρευνας : Xiaomei Li et al.; Toddler–mother attachment moderates adolescents’ behavioral and neural evaluation of trustworthiness ; Social Cognitive and Affective Neuroscience, nsac009, ; Δημοσιεύθηκε 2 Φεβρουαρίου 2022

About Author

Antonios Kalentzis

Ο Αντώνιος Καλέντζης είναι ο εμπνευστής και ιδρυτής του Psychologized Project . Διατηρεί γραφείο στην Πάτρα και είναι μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων καθώς και του διεθνούς Συλλόγου Καθοδηγητικών Ψυχολόγων (Coaching Psychology). Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του νέου τμήματος του Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολόγων με όνομα “ Climate and Environment Action Coordination Group“..Έχει περισσότερες από 900 ώρες διδακτική εμπειρία στον κλάδο της Ψυχολογίας σε Πανεπιστήμια και φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς επίσης είναι Επιστημονικός συνεργάτης σε Διεθνή περιοδικά Ψυχολογίας. www.Antonioskalentzis.eu | psychologized@gmail.com

Related posts

Το σύνδρομο του ξεχασμένου μωρού

Όσοι έχουμε καταβολές από την επαρχία σίγουρα έχουμε ακούσει για περιστατικά παλαιότερων γενεών που οι μητέρες αναγκαζόντουσαν να πάνε στα χωράφια να εργαστούν προτού καν κλείσουν τις 40 ημέρες τις λεχωνίας παίρνοντας τα νεογνά μαζί τους στα χωράφια μέσα...

Διαβάστε επίσης

Πυρκαγιές : Το ανεξίτηλο σημάδι που προκαλούν στην συλλογική ψυχική ανθεκτικότητα

Ένα ακόμα καλοκαίρι στην πατρίδα μας έφερε στο προσκήνιο την στοιχειωμένη πραγματικότητα των πυρκαγιών συνοδευόμενη από ένα τοπίο αμαυρωμένο από τις φλόγες.  Αυτές οι φλόγες  που οδηγούνται από μια περίπλοκη αλληλεπίδραση περιβαλλοντικών, κοινωνικών και ψυχολογικών παραγόντων, όχι μόνο έχουν...

Διαβάστε επίσης

Ψυχολογία : Το “Παράδοξο του καλοκαιριού”

Η άφιξη του καλοκαιριού συχνά θεωρείται ως μια περίοδος χαράς, χαλάρωσης και αναζωογόνησης. Ωστόσο, υπάρχει μια περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της ψυχικής υγείας και των μοναδικών προκλήσεων που φέρνει το καλοκαίρι. Ενώ το καλοκαίρι συνδέεται συχνά με θετικά συναισθήματα και...

Διαβάστε επίσης