Το περασμένο Σάββατο, 18 Οκτωβρίου, βρέθηκα στο Κλειστό «Κώστας Πετρόπουλος» σε μια εκδήλωση που πραγματικά ξεχώρισε — μια ημερίδα με θέμα «Ψυχική Υγεία και Διατροφή στον Αθλητισμό και Άσκηση για την Υγεία των Μικρών Αθλητών», που διοργάνωσε η ομάδα βόλεϊ του Ερυθρού Αστέρα.
Η πρωτοβουλία αυτή δεν ήταν απλώς μια ακόμη αθλητική δράση. Ήταν μια υπενθύμιση πως ο αθλητισμός δεν είναι μόνο σώμα — είναι και ψυχή.
Ως ψυχολόγος, είχα την τιμή να μιλήσω για τη σημασία της ψυχικής ισορροπίας στον αθλητή, για την ψυχολογία του παιδιού που ασκείται, αλλά και για τον ρόλο του γονέα στη στήριξη και ενίσχυση αυτής της πορείας. Η παιδική και εφηβική ηλικία είναι περίοδος διαμόρφωσης ταυτότητας· μέσα από τον αθλητισμό, τα παιδιά δεν μαθαίνουν μόνο να κερδίζουν, αλλά —κυρίως— να συνεργάζονται, να χάνουν με αξιοπρέπεια, να αντέχουν, να προσπαθούν ξανά.
Σε μια εποχή όπου οι πιέσεις, οι συγκρίσεις και οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται, ο αθλητισμός μπορεί να λειτουργήσει ως θεραπευτικό πλαίσιο αυτογνωσίας και αυτορρύθμισης. Τα παιδιά που ασκούνται συστηματικά έχουν χαμηλότερα επίπεδα άγχους, καλύτερη συναισθηματική σταθερότητα και ισχυρότερη αίσθηση ταυτότητας.
Η συνεργασία των γονέων με τους προπονητές και τους ειδικούς ψυχικής υγείας είναι καθοριστική. Όταν η προπόνηση συνοδεύεται από ψυχολογική καθοδήγηση, τότε ο αθλητισμός αποκτά παιδευτικό χαρακτήρα: καλλιεργεί αξίες, όρια, ενσυναίσθηση και πειθαρχία.
Η εκδήλωση του Ερυθρού Αστέρα ήταν ένα παράδειγμα ολιστικής προσέγγισης, όπου ο αθλητισμός, η διατροφή και η ψυχική υγεία συνδέθηκαν σε ένα κοινό όραμα: την καλλιέργεια υγιών, ολοκληρωμένων νέων ανθρώπων.
